Dag 11 - Kyoto downtown en Gion

Op naar Kyoto, we laten Nara achter ons. Na een heerlijk nacht om 11:05 uitgecheckt, naar het station gelopen en om 11:30 zat ik in de trein.

Ik loop door de geweldige hal van Kyoto station zoekend naar de bushalte.

Één van het bus personeel staat vooraan bij de bushalte om alle mensen naar de juiste bus te sturen. Ik neem 5 min later de bus en rij Kyoto in. Kijk links en rechts uit het raam en denk, ja het gaat leuk worden hier. Om 12:45 sta ik voor in hotel The Millennials.

Ik mag pas om 15:00 inchecken, dus ik besluit eerst even de krant te lezen en wat te internet en dan laten ik mijn tassen achter en ga de stad verkennen. Ik loop links links en loop de winkel arcades in. Iets verderop loop ik Nishiki Market in.

Daar komen bekende en onbekende geuren je omsingelen. Sommige zijn prettig, maar sommige ook niet helemaal.

Ik zie bekende gerechten, maar ook onbekende.

Maar dit is wat we kunnen verwachten in Azie en dit is ook zo leuk aan Azie.

Ik kwam zelfs een mossel van 20-25 cm tegen. Bij vele tentjes kun je proeven, maar ik had al in de gegeten. Ik loop een groot warenhuis binnen om te kijken wat ze allemaal verkopen. Nou ik kan je vertellen, hier kan iedereen zijn geld wel uitgeven. Alle luxe merken zijn vertegenwoordigd. Ik kan mijn geld er niet kwijt, vrijwel alleen maar kleine maatjes (in mijn ogen dan). Ik laat de winkels achter me en duik Gion in.

Ik steek de Kamo rivier over, langs Shochiku theater en sla rechts af de bekende Hanamikoji-Dori straat in. In deze straat lopen vele toeristen en ik besluit een smal zijstraatje in te slaan. Ook hier lopen vele toeristen in een kymono en dat is best lastig als je Geisha wil spotten.

Ik sta bij een klein tempeltje als er plots één aan komt lopen. Het witte gezicht en het bijzondere kapsel verklappen dat ze geen toerist is. Wat een geluk hoor ik later, van andere in het hotel.

De huizen hebben hun eigen karakter, veelal rolgordijntjes/zonwerring van riet. Ik moet trouwens zeggen dat hier in Japan alle restaurant, barretjes en spms ook winkeltjes erg gesloten over komen, omdat er een gordijn voor de deur hangt (tot op borsthoogte).

In Korea was het veelal glas en open. Daar kon je van buiten de hele tent zien, maar niet in Japan.

Ik loop verder langs Yasaka shrine en Maruyama park naar Chion-in tempel.

Een boedistische tempel uit de 15e eeuw. 

Achter de tempel liep ik nog een trapje op (pppff) en kwam ik bij een kerkhof uit. Daar zitten soms apen, maar niet vandaag.

Bij de volgende tempel Shoren-in tempel pakte ik de bus terug naar het hotel. Ik checkte in, ging even lekker in bad en voegde bij de andere hotelgasten in de gemeenschappelijke hal. Tussen 17:30 en 18:30 was namelijk het bier voor hotelgasten gratis. Ik raakte aan de praat met een vrouw van Penang (Maleisie) en een gozer uit Turijn. Zij waren allebij op doorreis naar Nara en Osaka en kwamen uit Tokyo. Dus we konden mooi tips uit wisselen. De italiaan en besloten om samen Ramen te gaan eten. Ramen is een rijkgevulde japanse noodelsoep. 

Na het eten, doken we een discotheek in en voor dat ik het wist stonden we uit ons dak te gaan met meiden en jongens uit Australie, Thailand, Griekenland en Turkije.

Na een uurtje gingen we weer verder en vonden we een Gin tentje. Die Italiaan was ee al eerder geweest en hij had gelijk ze hadden er super lekker Gin. Toen we aan kwamen mochten we eerst niet binnen omdat ze gingen sluiten, maar ik lulde ons binnen. De gin had geen prijs, wij mochten bepalen wat we er voor over hadden.Dat vond ik wel erg grappig.

Ze gingen echt sluiten en we gingen op weg naar een andere tent. We kwamen ergens in een kelder terecht waar 3 personen aan de bar hingen die vrij ver aangeschoten waren. Waar een barman met een big smile achter de bar stond, en ook die lach kwam door de drank. De vrouwen aan de bar waren de bediendes. Ze zullen gedacht hebben, geen klanten dan is het onze beurt. Ze zatten allemaal aan de japanse whisky met cola. Wij bestelde weer een Gin en voordat we het wisten was het bere gezellig. We hebben die avond weer nieuwe vrienden gemaakt, vooral het meisje met de rode pruik en de bunny oren (genaamd Mako) zullen we niet vergeten.

Zij is niet de eigenaar, maar wel het icoon van de bar, gezien de schilderijen van haar in de zaak en ook grappen zoals (DVD covers van haar zogenaamd gemaakte pikante films).  Op één muur hingen allemaal tekeningen van haar, die gemaakt waren door klanten en op een ander stuk muur weer foto’s van haar met klanten. 

Laten we zeggen dat we de dag goed af sloten. Terug in het hotel belde ik nog even met Nederland en ging na een lekker douche lekker slapen.