Dag 12 - Kyoto Tempels & Kastelen
Na een super gezellig nacht stappen en wat telefoontjes met Nederland, wordt ik 11:00 wakker. Oh wat lig ik lekker, maar ik moet er toch echt uit als ik nog wat van Kyoto wil zien. Je spreekt het overigens uit als ‘kjo to’.
Helaas worden de twee laatste fietsen in het hotel net voor mij neus verhuurd aan iemand anders. Maar de receptie geeft aan waar ik nog wel terecht kan. Ik loop er heen, scoor weer mijn gebruikelijke 7Eleven ontbijt, wat nu dus meer op een lunch lijkt. Ik lever mijn Rijbewijs in, betaal 1000 yen en fiets noordwaarts langs Kamo River. Vandaag ga Kastelen & Tempels bekijken. Als eerste rij ik naar Kyoto imperial palace. Een mooi park, maar door al het grind niet echt een fijne fietsgebied. Het paleis zelf is gesloten en dus moet ik het doen met een gesloten poort. Maar ik zie in alle folders en boeken, ook alleen maar een foto van een gesloten poort. Dus door naar Nijo-jo castle. Ik parkeer mijn fiets in een afgezet gedeelte dat dient als fiets en brommer staling en loop naar de mooie zwarte ingangspoort.
Binnen loop je door een andere waanzinnige poort voordat in het prachtige monument van de eerste Shoguns van Japan komt.
Binnen zijn verschillende kamers met prachtige wandschilderingen en ook hebben ze de rituelen met poppen in orginele kleding uitgebeeld. Dit vond ik echt geweldig mooi. De gangen noemen ze ook de ‘Nightinggale corridor’, dit komt doordat de vloer het geluid van vogels maakt als je er overheen loopt. Dat klopt echt, het lijkt echt of je in het park loopt. De tuinen om het kasteel zijn ook heel mooi, zelfs nu in maart.
Ik verwacht dat ze later in het jaar nog veel mooier zijn. Weer buiten wilde ik mijn fiets pakken, maar die zat op slot. Iemand had hem in het fietsenrek gezet en dan gaat je fiets op slot. De machine om te betalen was in het japaans en dat was ook de reden waarom ik hem niet in het rek had gezet. Een japanner hielp me en na 200 yen betaald te hebben was ik bevrijd en kon ik mijn weg vervolgen. Ik reed net als alle japanners, dan weer op straat, dan weer op de stoep en dan weer aan de verkeerde kant van de weg op de stoep. Hoe georganiseerd ze ook zijn, hier zit geen organisatie achter. Wel is zo dat de auto’s heel veel rekening houden met fietsers en voetgangers. Weer zag ik weinig vuilnisbakken in de stad, maar ook hier een schone stad ook ver buiten het centrum. Ja ik was op weg naar de Kinkakuji tempel en die licht aan de rand van de stad. Het laatste stuk was heuvel op en daardoor voelde ik de kou totaal niet op de fiets. De tempel ook wel bekend als het gouden paviljoen stond er mooi bij.
De reflectie van zijn beeldige contouren in het water en de aanvulling van het park, maakte het magisch.
Ook hier zag ik weer borden van tripods verboden. Ook zie ik vaak borden als groepsfoto’s verboden en ook drones mogen niet. Er liep nog iemand met ern kinderkoffer die er wel heel grappig uit zag.
Ik fietste langs een slingerweg naast een bos en kwam een paar minuten later aan bij Ryoanji tempel. Deze tempel is bekend vanwege zijn ‘rock garden’. Een tuin van split grind met daarin wat grotere stenen. Zonder het verhaal erachter denk je, wat moet ik hier nu mee. Maar het heeft te maken met Zen worden. Iedereen kan het zijne er in vinden, architecten hebben zich laten inspireren door deze tuin. De stenen zijn zo weg gelegd dat je 14 van de 15 stenen kan zien en dat je na het behalen van een bepaalde zen fase je ook de laatste steen kan zien.
Het was inderdaad rustgevend en strak. Echt japaans, maar zo waren ook de tuinen. Vele bloemen waren al aan het uitkomen.
Ik kijk nu al uit naar de Sakura (beroemde japanse cherry bloesem).
Via Ninnaji tempel verderop in de straat fiets ik terug naar het centrum. Onderweg reed ik plots de wijk rondom de Myosshinji tempel en Taizo-in tempel in. Het leek wel een openlucht museum. Ik wist niet waar ik moest kijken.
Wat een prettige verrassing was dat. Alsof je midden in een Japans dorp uit je dromen staat en dat komt wel even binnen. Dit zijn de momenten waarop je denkt, wat een fantastisch besluit om dit te doen.
Helaas moet ik verder, de fiets moet voor 18:00 ingeleverd worden. Het laatste stuk ging voorspoedig en dus had ik nog tijd om een ommetje te maken en langs de Heian Jingu Shrine te fietsen.
De zon stond laag en kleurde de al prachtig oranje shrine nog meer op. Wat een mooie afsluiter van de fietsdag.
Ik leverde de fiets in, stak de brug bij Sanjo over en ging even een lekkere warme chocomel drinken en wifi scoren bij Starbucks.
Anderhalf uur later zocht ik het steakhouse die mijn Italiaanse vriend mij had geadviseerd. Hij had helemaal gelijk, de spiesjes die ze daar verkochten waren heerlijk. Ik had chicken terayaki, tonijn, coquilles, A5 Kobe vlees, camember, groenepepers en spek.
Onder het genot van lekker Jazz muziek zat ik aan een lange bar en de japanese mensen naast me vroegen of ik alleen in Japan was en wat ik van Japan vond.
Van het één kwam het andere en zo kletsten we over Japan, lieten ze me dingen proeven en leerde ze me Japans. Het bleek dat hij een arts in het ziekenhuis was. Was erg leuk en zo vloog de avond weer deels voorbij. Morgen weer een nieuwe dag, weer heerlijk genieten van deze mooie plek op onze prachtige aarde.