Dag 19 - Vlucht Tokyo - Hong kong

Het zit er op, althans het deel van de reis in Japan. Vandaag vlieg ik naar Hong Kong. Net voor 09:45 jump ik uit bed, check beneden nog even het ontbijt en ja hoor weer hotdogs. Ik ga mij opfrissen, aankleden, mijn spullen uitzoeken en mijn tassen inpakken.

Rond 11:00 stap heerlijk fris de metro/trein in bij Asakusa op weg naar vliegveld Narita. De trip is ongeveer een ruim uur. Onderweg moet ik één keer overstappen (gelukkig wel op hetzelfde perron). Op het vliegveld loopt alles gesmeerd, maar dat komt denk ik ook omdat ik 3 uur van te voren aankom. Ik check mijn bagage in, waarbij zelfs mijn handbagage wordt gewogen. Mocht 7 kg zijn en was 6,5 kg. Vervolgens koop ik voor de laatste keer sandwiches, sushi en een bun. De rijst inclusief vulling en het zeewierblad is los verpakt, maar op een dusdanige manier dat je er zonder mega veel handeling een sushi rol van kan maken.

Na mijn ontbijt, ga ik door de douane. Dit is één van de grootste vliegvelden van de wereld en ik ben er in 15 min doorheen. Daar kan Schiphol nog wat van leren. Ik heb welgeteld nog ruim twee uur voordat het vliegtuig vertrek. 

Dus struin ik wat door de winkeltjes en langs barretjes. Ik zie de plastic voorbeelden ook hier weer staan en denk ik maak even een grappige foto.

Ik zie een reclame zuil waarop foto’s van Japanners te zien zijn met daaronder een Japanse kreet. De kreten verwoorden eigenlijk precies wat ik voel of wat ik ook wil zeggen.

Mata itsuka, ja ik ga met een warm gevoel voor Japan het vliegtuig in straks. Naast dat het een geweldig mooi en schoon land is met prachtige tradities, is het ook een land die je het gevoel geeft thuis te zijn. Super aardige mensen, doen moeite voor je en leven nog met enorm veel respect voor de medemens. Daar kunnen veel landen een voorbeeld aan nemen. Ik heb me ook nooit onveilig gevoelt, al liep ik alleen door de straten van Kyoto of Tokyo midden in de nacht. Ik zal voor de rest van mijn leven met veel plezier en liefde terugdenken aan dit land.

In een winkeltje koop ik van mijn laatste japanse geld nog wat kleine souveniers en twee doosjes Kitkat. Kitkat hebben ze hier in allerlei smaken. Ik koop de smaken Rum-Rozijnen en Cheese cake met aardbeien. Heerlijk zijn die. Ze hadden zelfs wasabi smaak, maar dat leek mij niet lekker.

De rest van de tijd kijk ik wat door mijn foto’s, schrijf verder aan mijn verhalen en probeer de trip in Japan samen te vatten. Om 15:00 kan ik aan board en om 15:20 vertrekt het vliegtuig precies op tijd. Het taxiën duurt lang en ik zie door raam de rij met vliegtuigen staan die allemaal willen opstijgen.

Zodra we de lucht in zijn, geeft de gezagvoeder door dat er onderweg nog wel wat turbulentie te verwachten is. Ik denk dat zie ik dan wel, en doe lekker mijn ogen dicht. Het is toch een lange vlucht. Uiteindelijk duurde de vlucht 5:45. Tijdens de vlucht dacht ik na over wat ik allemaal al had meegemaakt. Van mezelf moest ik van elke dag meteen 1 ding opnoemen die me was bijgebleven. Meestal zijn dat de dingen die het meeste indruk op je hebben gemaakt. Ik moet zeggen dat daar verrassende dingen uit kwamen. Ik heb ook een aantal keren in mezelf flink moet lachen. De mensen naast me zullen wel gedacht hebben. Ik probeer de rest van de tijd te doden door alvast filmpjes van Zuid Korea en ook van Japan te maken. Daarnaast probeer ik me voor te bereiden op wat komen, door alvast stukken in de lonely planet guide van Hong Kong te lezen.

Rond 20:00 land ik en al snel ben ik ook hier door de douane.

Ik wil een OV kaart genaamd Octopus pas kopen, maar de man achter de balie zegt dat ik dit alleen cash kan betalen. Op de balie zie ik stickers van Visa en Mastercard, en als ik daar naar wijs zegt hij dat ik met credit cards alleen treinkaartjes kan kopen. Ik mis nu Japan al. In de tent ernaast zit Tourist Information en die helpen mij met een kaart van Hong Kong en vertellen mij hoe ik het beste bij mijn hotel te komen. Dat bleek de bus te zijn, omdat ik dan niet hoefde over te stappen. Ik pinde geld en wilde de octopus pas kopen, maar inmiddels stond er een flinke rij en besloot ik wel een pas bij de bus te kopen. Het was even zoeken waar de bus was en wat chinezen hielpen me daar ook niet echt bij (GGGRRRR!!!). Eindelijk vond ik hem. Ik vroeg een persoon of ik een pas in de bus kon kopen, ze dacht van wel en anders moest cash toch ook kunnen. We raakte in gesprek en ze bleek een japanse te zijn die 2 nachten in Hong kong verbleef voor de kunst conventie ART Basel. De bus kwam en bij het instappen bleek dat hij geen pas verkocht, dan maar cash dacht ik. Dat kon maar hij had geen wisselgeld. Het was 40 HK$ en mijn kleinste briefje was 100 HK$. Ik wees naar een loket waar ik een pas kon kopen en waar ze ook wisselgeld hadden. Maar ja, dan reed hij wel weg (GGGRRRR2!!!). Ik vroeg op de japanse wilde betalen met haar pas en dat ik haar terug betaalde. Dat was okee. In de bus gaf ik haar de 100 HK$ (€11,50). Ze wilde het eerst niet accepteren maar in de bus vertelde ik haar dat ik liever iets meer betaal dan dat ik een bus later had. Ik wilde zo snel mogelijk douchen, want ik voelde me helemaal plakkerig zijn van de luchtvochtigheid hier. Uiteindelijk maakten we de deal dat ze me de volgende avond een drankje zou geven. Via facebook zouden we dan contact houden.

Bepakt stapte ik uit de bus en liep in de plakkerige hitte (25C) naar mijn hotel, stapte in de lift naar de 9e en daar stond op de deur ‘Receptie is op de 3e’ (GGGGRRR3!!!!). Ik checkte in en het bleek dat mijn kamer in een ander gebouw was. Weer met de warme lift het gebouw uit en na 5 min lopen kwamen we aan bij mijn verblijf (GGGRRR4!!!).

Op de eerste haalde ik het kaartje van mijn deur op en ging vervolgens (via de begaande grond, kon niet anders) naar de 5e. In mijn knalde ik als eerste spullen op bed en deed mijn airco aan. He he ik was er!!!! 13 uur later. Ik besloot eerst even wat te eten en de warme kamer te ontvluchten. Anders bleef ik douchen. Buiten maakte ik eerst foto’s van de omgeving, want anders kon ik dit plekje niet meer terugvinden. Het was echt zoals Alicia Keys dat noemd een ‘concrete jungle’. Terwijl ik door te straten struinde viel me als eerste op, de mega hoge gebouwen. De ene volgde de andere op. Dat was ook niet gek, ik zat midden in Hong Kong island. Verder dacht ik, wat vind ik nu leuker het super strake en schone van Japan of dit soort in mijn ogen typisch zuid aziatische straatjes. Ik zei tegen mezelf oordeel niet meteen, wen er eerst even aan. Maar wat mensen betreft was de keuze simpel. Dat terwijl ik super vriendelijk werd geholpen in het restaurantje waar ik uiteindelijk belandde. 

Na een heerlijke maaltijd in een soort aziatische kantine, keerde ik huiswaarts.

Ik vond het in één keer ondanks dat ik best nog wel een stuk had gelopen, nam een heerlijke douche en belde in mijn koele kamer nog even met thuis. De lichten gingen uit en ik hoorde toeterend verkeer op de achtergrond, ja ik ben echt in Hong Kong.