Dag 2 - Chinese muur Mutianyu & Olympic park

De vlucht ging goed, al was het best krap als diegene voor je helemaal onderuit ligt. 3 films en een dutje van 1,5 verder kwamen we rond 10:00 aan in Beijing. Jammer genoeg moest aan het KLM personeel vragen of ze de ramen open wilden doen (was namelijk gelocked). Zodoende kon ik alleen het laatste half uur buiten kijken. Maar gelukkig zag ik nog het laatste stuk van Mongolië.

Daar waren de bergen nog flink wit van de sneeuw/ijs. Het gedeelte van China was flink groen. Maar dat was niet van bomen, grasvelden of struiken, eerder van oxidatie en groene netten die over flinke stukken land lagen. 

Nadat ik feilloos door de Douane was gekomen en gepind had, werd ik door Mr Jin opgehaald. Dankzij Rob Hoeven en collega in Beijing, heb ik een gids voor twee dagen kunnen regelen. 

Door meteen vanaf het vliegveld door te gaan, kom je eerder in het ritme van de chinese tijd (7 uur vroeger). We gingen naar de wall of Mutianyu. Dat was wat verder rijden, maar minder druk. Plus, daar kon je met de kabelbaan naar boven.

Net voor we naar boven gingen, bezocht ik nog even de wc. Het toilet bezoek was gratis, alleen het wc papier moest je met je telefoon betalen (kan via wechat).

Op de weg naar boven zaten in het eitje waar ook de president van Panama in had gezeten in 2017. Op de terug zag ik ook nog het eitje waar Bill Clinton in had gezeten.

Ik had de muur zo vaak op foto’s en op tv gezien, maar nu stond ik er zelf. Het was fantastisch, wat een prachtig bouwwerk. Het lijkt wel een slang die door het landschap slingert. Van links naar recht, op en neer. Op elke toren weer een adembenemend uitzicht.

Uiteindelijk heb ik er flink wat uurtjes rond gelopen, maar ook stil gestaan om te bedenken hoe het er in 1404 aan toe ging. Even lekker zitten op een traptrede kon goed, het was namelijk perfect weer. Stralende zon en rond de 14 graden. De wind zorgde ook nog eens voor verkoeling en die kon ik goed gebruiken. Na een hele flink klim, voelde ik mijn benen zwaarder worden en vond ik het tijd om terug te gaan.

We moesten namelijk ook nog lunchen en het was inmiddels halverwege de middag. Terug bij de auto, zag ik op mijn stappenteller app dat ik 91 verdiepingen had geklommen. Goede gymnastiek na zo’n vlucht en zo voelde het ook. Ik voelde me voldaan. We reden 5 min van de muur om bij een traditioneel chinees eettentje te eten. Gelukkig bestond de kaart uit foto’s van de gerechten. Ik wees hem aan en Jin deed de rest. Terwijl we aan het eten waren, kwam er een vrouw binnen met een gekleurde hond. Dat zag er echt grappig uit. De staart van de hond was trouwens paars.

Geestelijk blij, lichamelijk voldaan, een volle maag en het zonnetje op de auto, zorgde ervoor dat ik (net als Bassie vroeger) even de muur nog eens aan de binnenkant van mijn ogen ging bekijken. Twee hazenslaapjes later reden we Beijing in. Op mijn verzoek maakten we nog een stop bij het Olympisch park.

Daar bezochten we Birdnest, Water cube en de vele andere speciale OS gebouwen. Het Vogelnest is echt mega groot en ziet er super gaaf uit.

Het water wat in het park loopt lijkt van boven op een draak en ook een rij met gebouwen zijn ook in de vorm van een draak. De zon ging onder en het werd tijd om het guesthouse Leo op te zoeken. 

Rond 19:00 was ik er en om 19:05 stond ik onder een warme douche. Een heerlijk voldaan gevoel. Ik rustte nog even uit, belde nog even naar huis. Rond 21:45 ging ik nog even naar buiten voor een ommetje en nog wat te eten. Maar ik zag al snel dat alles dicht ging en zelfs de gevel verlichting van echte Chinese style gebouwen gingen uit. Vlak bij het guesthouse dook ik nog een peking duck restaurantje binnen.

Ze spraken er geen Engels en alles moest via een vertaal app op de telefoon van de serveerster.

Na een aantal heerlijk wontons met eend keerde ik weer huiswaarts. Morgenochtend zou Jin mij de verboden stad en de hutongs (nauwe straatjes) laten zien.