Dag 26 - Halong bay Freedom island

Na een korte nachtje zit ik duf aan het ontbijt, een spiegelei.

Mijn twee kamergenoten Armin en Brad hebben er schijnbaar nog meer problemen mee. Een meisje Karina genaamd die echt als laatste was overgebleven was haar stem kwijt en heb ik de rest van de dag ook niet veel meer gezien (ze gaf zelfs de dag later aan dat ze zich de hele dag max 20% had gevoel en de dag later zat ze nog maar 60%). 

Voor de meeste komt het dus goed uit dat we een relax dag hebben vandaag. We gaan vandaag slapen op een prive eiland, Freedom island heet het. Met een andere boot gaan we er heen.

We varen langs smallere kliffen en zien nu beter hoe geweldig ze zijn. Ineens zien we twee hoge kliffen met daartussen een zandheuvel en een bos met hangmatten.

We zijn er, met een klein pendelbootje worden we op de sprookjesachtige plek aan land gebracht. Gelukkig hoefden we alleen maar een kleine overnachtingstas mee te nemen en konden we makkelijk aan wal.

De rest van de bagage bleef namelijk op de boot achter en haalden we de volgende dag weer op.

We sliepen er in zalen met stappelbedden, dus iedereen kon een bed kiezen en zijn spullen erop gooien.

We kregen wat uitleg over het dagschema, maar dat was simpel. Doe waar je zin in hebt. Er was genoeg om je bezig te houden. Beetje liggen, even zwemmen, dan weer volleybal, potje pool en dat allemaal met super gezellige mensen en een drankje.

In de tour zijn we met 16 personen. 15 personen in de categorie 24-28 en één persoon van 47. Maar er was er één die zei, ik voel me vandaag 47 en jij heb energie van iemand van onze leeftijd. De fantastisch reis en de mensen geven me veel energie en dat moet er natuurlijk uit. Ik trek veel met 5 britten op, die elkaar in 2017 op een reis door Thailand hebben leren kennen (zelfdde tour operator). Maar ook met de Oostenrijker en de 3 Australiërs. Ja, Australiërs en Nederlanders hebben altijd een klik.

Na de zonsondergang mochten we aanschuiven voor BBQ bij het strand. 

We kregen vis, oesters, groente stick, vlees spies en kip. We waren niet de enige op het complex, ongeveer nog 12 anderen.

Een paar daarvan zatten de hele dag te zuipen en aan de ballonnen met lachgas (één had er 23 st. Genomen op één dag). Daar bleven we allemaal graag bij uit de buurt.

Terwijl we een potje 5-tegen-5 deden (gebaseerd op het gelijknamige TV programma), kwam Fatty de host aangelopen en zei tegen mij dat hij Plankton had gezien. Ik wist meteen wat hij bedoelde en ik stopte meteen met spel om te gaan kijken. Dit is namelijk organisme dat licht geeft als het wordt aangeraakt. Het was opkomend tij en daardoor kon je aan de golfslag al zien dat ze er waren. Ik werd helemaal enthousiast. Liep het water in en BAM !!!! Het water om mijn voeten werd helemaal blauw. Ik haalde meteen mijn handen en onderarmen er door heen en opnieuw alles blauw. Toen ik mijn armen uit het water haalde, leek mijn arm wel een sterrenhemel. Overal blauwe gloeiende punten. Zo iets magisch, zo ongelofelijk mooi. Ik kreeg kippenvel op mijn armen, zo geweldig vond ik dit. Ik pakte zand en strooide het over het water uit. Een grote blauwe gloed kwam op, precies op het moment dat iedereen van de groep aan sloot. Vele zagen het voor de eerste keer (die avond, maar ook in hun leven) en werden ook gek. Wouwww, Amazing, What the ... , Jesus !!! Alles kwam voorbij. Iedereen wilde foto's nemen of filmen, maar dat lukte bijna niet. Vooral niet bij iphones. We probeerde om meer glinstering te krijgen voor de foto. Dit deden we door op hetzelfde moment een aantal grote stenen in het water te gooien. Toen lukte het.

Velen hielden het daarna voor gezien, behalve Jamie, Beth en ik. We konden er geen genoeg van krijgen.

Beth helemaal, zij wilde iedereen hugs blijven geven. We hadden heel veel geluk, want dit gebeurt niet elke dag op Ha long bay en dan ook nog in de baai. We sloten de avond af met een karaoke.

Niet iedereen was geweldig om aan te horen, maar we hadden veel lol en ik moet zeggen lekker liggen in de hangmat met een biertje in de hand verzacht het. Zelf zong ik ook nog een lied. Natuurlijk was er maar één nummer die in me op kwam. Ik ging voor de groep (die hoofdzakelijk engels als moedertaal hebben), veronschuldigde voor mijn engelse uitspraak en ontbrekende zangtalent en zong uit volle borst het lied “Dance the night away”. Hopende dat me moeder me hoorde en zag dat ik een geweldige feestje aan het bouwen was. Met een glimlach viel ik in de hangmat in slaap en sliep ik een deel van de nacht op het strand, maar uiteindelijk waren het toch de muggen die me naar bed jaagden.