Dag 3 - Verboden stad & Hutongs

Rond 8:00 werd ik spontaan wakker en dacht gelijk terug aan de dag op de muur. Maar vandaag zou ook mooi worden, samen met de gids ga ik Beijing verkennen en met name de verboden stad. Hij zou mij om 10 uur ophalen en dus dacht ik alvast mijn in te checken voor de vlucht naar Seoul. De wifi was erg traag en ik kwam er niet door, en dus besloot ik om ergens anders wifi en ontbijt te scoren. Ik dacht bij Mac Donalds is altijd wifi, maar niet bij die in binnen ging. Uiteindelijk kwam ik bij een Dumpling tentje terecht. Heerlijke dumpling, maar nog beter ... WIFI !!!

Aangezien google hier niet te benaderen is, was het een zoektocht naar de url van vliegtuigmaatschappij China Southern. Ook yahoo werkte niet. Door de app te downloaden, kwam ik er en checkte in. De boardingpass stuurde ik naar het guesthouse en zij printte die voor mij uit. Ook regelde ik gelijk een taxi naar het vliegveld (240 Yuan). Ik pakte snel mijn tas, want inmiddels was het alweer 10:00. Mr Jim en ik liepen langs Maddam Tussaud en het eerste restaurant in Beijing dat begon met Peking duck, naar het plein van de Tian’amen square (plein van de hemelse vrede).

Het plein wat tevens bekend is de man die voor de tanks ging staan in 1989. We moesten door twee security checkpoints. Vooral bij de tweede wachtte ons een enorme rij.

Na 15 min gewacht te hebben, had ik het gevoel dat we niet vooruit gingen. De gids dacht dat waarschijnlijk ook, want plots gingen we uit de rij en probeerden we via de gidsen rij pass naar binnen te gaan. Dat lukte en dat scheelde ons denk ik 1 a 1,5 uur. Via de enige ingang (zuiden) gingen we naar binnen. Dit is de ingang met de foto van Mao.

Het is goed te zien dat er twee belangrijke lijnen dwars door Beijing lopen, exact van oost naar west en van zuid naar noord. Deze lijnen kruisen elkaar op het plein voor de ingang van de verboden stad. Alle gebouwen in de verboden stad staan gecentreerd op de zuid-noord lijn en ook de gates onder en boven de verboden stad (vanuit een landkaart gezien) liggen op die lijn. Zelfs het Olympisch dorp te noorden van de verboden stad ligt op die lijn.

Door de tweede binnenplaats loopt een water. Dit water komt helemaal van het zomerpaleis en ligt er in de vorm van een boog die pijlen af kan schieten richting de zuid ingang om indringers tegen te houden.

We wandelen door de verboden stad en je voelt de grote van de stad en de keizerlijke macht die toen heerste.

Bij de noord gate aangekomen lopen we de muur op en wandelen naar de oost gate. Dit zijn de twee enige uitgangen. Deze wandeling over de muur is overigens pas eind 2018 geopend. Vanaf de muur zie je goed hoe groot de verboden stad is. Het is goed dat het erg groot is, want in de zomer komen hier wel meer dan 80.000 bezoekers per dag.

Inmiddels was het 13:30 en werd het tijd voor de lunch, de gids bracht me naar een traditioneel beijing restaurant. Ik genoot daar van heerlijke garnalen in honing, zalm-mango-kiwi taartjes en groente die ik niet kon met pindas. De gids had een soort van gevulde soep.

Minder genoot ik van de hurk plee, alwaar je het papier in een emmertje ernaast moest gooien. Ja, ik weet wel hoe ik jullie in één klap van watertanden naar een zuur gezicht kan krijgen (haha). Per fiets reden we vervolgens naar Jingshan park. De fietsen opende de gids met zijn wechat account en we betaalden voor de gebruikte tijd. Eindtijd wordt bepaald door de fiets op slot te zetten. Heel veel kun je alleen middels wechat (chinese tegenhanger van Whatsapp) ipv cash betalen, omdat het aan je credit card gekoppeld zit. In Jingshan klommen we naar de hoogste pagode om te genieten van het fantastische uitzicht. Onderweg wilde een groepje chinezen met me op de foto. Dus heb ik er maar één op getild, toen kwamen ze helemaal niet meer bij en kreeg ik vele buigingen bij vertrek. 

Vanaf de hoogste pagode zag je heel goed het contrast tussen de nieuwe en oude Beijing. Je had namelijk een 360 graden uitzicht vanuit de Pagode.

Oost-Zuid zijde;

West-Noord zijde;

Ik nam even een Nathalie momentje, oftewel lekker op een bankje zitten in de zon en genieten van het uitzicht. In het park waren sommige bomen al in bloei (genaamd Meihua). Dat zag er mooi uit. Als dat een voorbode is voor de Sakura in Japan (bloei van de kersenboom prunus), dan kijk ik daar echt naar uit.

Weer beneden pakten we een grijze box, dat zich voordeed als motor taxi. Dwars door smalle kronkelige straatjes reden we naar Qianhai.

Daar kon je waterfietsen en om het water waren tal van barretjes. Een plek waar de lokale bevolking ‘s avonds gezellig gaat stappen. Een gedeelte was ingericht ter promotie voor de Olympische spelen van 2022.

In de barretjes was live muziek, maar wij gingen eerst een tocht met een riksja door de hutong achter de barretjes maken.

Hutong zijn traditionele chinese wijkjes, die met name in Beijing voorkomen. Het woord hutong komt van het  Mongoolse woord hottog, dat ‘bron’ betekent.

In de hitongs komen mooie huisjes tegen, maar ook wat rommelige versies.

De chinezen zijn zuinig op hun auto en dus plaatsen ze houte plankjes tegen de wielen om te zorgen dat er geen hondjes tegenaan plassen. Maar omdat dit nu bij zo’n bakfiets te doen, vind ik wat overdreven. 

In de hutong bezochten we ook een binnenplaats van één van die huizen. Daar woonde een man die geroemd werd om zijn Chinese schrijfwijze en dat was wel te zien en alle foto’s met bekende mensen. Verderop in de straat liet de gids mij nog een Cat Café zien. Daarbinnen lag een kat die meer weg had van een lynxs.

Ook kwamen we langs een thee huisje genaamd ‘Singh tea’, fonetisch klonk het als een brabantse karaoke tent :.)

We wandelde door over een bruggetje bij Houhai naar de winkelstraatjes van de hutongs. Via het straatje Yandai Byway (langs Drum tower) en het leuke straatje South Luogu Alley kwamen we bijna weer uit bij het Jingshan. In de straatjes zijn verkopen ze trouwens allerlei soorten eten.

Inmiddels was het 18:00 en was het nog best een stuk naar het guesthouse. We besloten daarom dat ik de terugweg op de fiets ging doen en dat de gids lekker naar zijn shop kon gaan. Over het fietsen moet ik nog wel even vertellen dat de maximale hoogte nog steeds voelt als een kinderfiets. Dus als je langer dan 1.80 bent of slechte knieën hebt. Huur een fiets bij een fietsenzaak of neem de benenwagen/taxi/metro. Onderweg terug reed ik nog even langs de winkelstraat Wangfujing met dure merken. 

Ik had bij de straat door gefietst, toen er aangegeven werd dat er geen fietsen mochten komen. Niet eens wandelen met je fiets aan de hand.

Was niet erg want ik moest toch juist afslaan om nog een keer over de oost-west weg langs het plein van de hemelse vrede te rijden. Het was inmiddels 18:45 en nog steeds druk. Het fietspad was 10m breed, maar je mocht niet voor de zuid ingaan stilstaan. Sommige deden dat, maar nu werden zij door beveiliging weg gestuurd.

Ik hoefde nu nog maar een klein stukje. Nog even een stop bij het gebouw van de Performing art en ik was rond 19:15 terug.

Binnen in de guesthouse checkte ik mijn stappenteller en die gaf aan dat ik ongeveer 17,5 km had gelopen. Bijna 26000 stappen en 30 verdiepingen was geklommen. Ik moet zeggen dat voelde ook zo. In de gemeenschappelijke ruimte sloot ik nog even aan bij een groepje, die ik de avond daarvoor had leren kennen. Dronk een cola en ging mijn tas pakken. De taxi zou mij namelijk om 5:00 op halen.

Het was een drukke dag, maar wat een indrukken heb ik op gedaan. Voldaan ging ik slapen.