Dag 27 - Op weg naar Ninh Binh

Vandaag stond er weinig op het programma, het doel was om rond 17:00 in Ninh Binh aan te komen. We vertrokken met een kleine boot naar de party boot, die ons terug naar de haven van Halong Bay zou brengen. Op de kleine boot had ik veel lol met de kapitein.

Hij pakte oa mijn portemonnee af, om te kijken of ik wel een beetje geld had. En ik op mijn beurt draaide zijn stoel om als hij niet keek. Was leuk om zo wat te gekken met de lokale bevolking.

Op de boot mochten we springrolls maken en die zouden we dan als lunch hebben. Was erg leuk, maar niemand zag zijn eigen springroll terug.

Waarschijnlijk had de keuken ze opnieuw gemaakt. We genoten nog van de laatste minuten door Halong bay. Wat een mooie plek op aarde en wat hebben we daar op een speciale manier van genoten. Aan land moesten we wachten op de bus en hoorde ik ineens Nederlands. Twee spontane meiden die samen door Thailand, Laos en Vietnam aan het trekken waren. We deelden belevenissen en hadden het over reizen. Ze vonden het super stoer dat ik dit deed. Ik hoorde dat de afgelopen weken wel meer, maar toch is het steeds weer gaaf om dat te horen. Ze vroegen me of ik mijn kinderen zou aanraden om ook te gaan reizen/rondtrekken/backpacken. Mijn antwoord is simpel, ‘Absoluut’. Ik ben van mening dat reizen je een rijker persoon maakt. Hoe jonger (na 20jr), hoe meer je er van kan profiteren. Je leert in mijn ogen in korte tijd vele dingen over jezelf en vaardigheden worden getoetst en aangescherpt. We bedanken elkaar voor de mooie gesprekken en wensen elkaar veel plezier in het vervolg van de reis. Ik moet namelijk de bus in.

Daar krijg ik mijn camera terug. De camera die ik in Hanoi had gekocht, had ik namelijk vergeten in het hotel in Hanoi. Ik merkte het die dag zelf al, maar er was nu pas vervoer om hem te brengen. Fleur (onze toerleider) gaf me mijn tas, maar had als grap de camera eruit gehaald. Ze zei, kijk even of hij in de tas zit want dan kunnen we gaan. Na 20 seconden kijken riep ze me, ik keek om ze had de camera vast. Prank !!! Okee, nu was het oorlog tussen ons. Ik pak je nog wel terug, riep ik. Maar kon de grap wel waarderen. In de bus keek ik de foto’s terug en schreef mijn verhaal. Wat was het gaaf in Halong bay. Onderweg hadden we nog een stop. Daar kocht ik wat te drinken en een ijsje van bruine rijst. Het proefde naar koude rijstpudding.

De chauffeur was best wel een wegpiraat. Hij haalde soms in als het echt kon, maar dan reden we toch met 3 auto’s naast elkaar. Eigenlijk had hij alleen ontzag voor vrachtwagens. Het laatste stukje naar onze home stay in Ninh binh was over een hobbelige zand weg. We stapten over in een klein busje en een pick up. Terwijl we instapten zag ik een fransman op zijn scooter voorbij vliegen, bijna in de sloot. Hij was op de gravel uitgegleden. De scooter trokken we uit de berm, hij schopte er een kaar tegen en hoppa hij kon weer verder.

De weg naar de home stay was super, langs rijstvelden en hoge groene heuvels kwamen we aan bij de hutjes waar we in gingen slapen. Schitterend.

De douche en wc van de hutjes keken over het meer uit. Carl wilde een mug weg jagen met zijn pet, maar gooide daardoor zijn Rayban zonnebril in het water. Ik legde mijn tas in het hutje, liet de klamboe zakken en dronk op de veranda een biertje in de hangmat met de fan op mij gericht.

Wat was het leven mooi. ‘s Avonds aten we daar en deden een spel op de pooltafel. Verder keken we al wat foto’s terug van de reis tot nu toe. Jemig wat hadden we samen al wat gave dingen meegemaakt.

De verhalen achter de foto's gingen weer over tafel en opnieuw lachten we erom. Tot slot keken we nog de nationals paardenrace. Het paard wat ik had gekozen, werd tweede. Uiteindelijk gingen we toch nog vrij laat naar bed.