Dag 33 - Cu Chi tunnels

Iedereen zat een beetje gaar aan het ontbijt, niet vanwege de drank. Iedereen had een zwaar nachtje gehad door de warmte en de insecten. Iedereen had ze in hun hutje zitten.  

Na het ontbijt fietsten we naar de ferry en aan de overkant stond de bus klaar.

In de bus probeerde iedereen een beetje bij te slapen. We hadden immers een flink reis voor de boeg. We gingen namelijk naar de Cu Chi tunnels en dat was bijna 3 uur toeren. Gelukkig wel met een stop halverwege.

Rond 11:30 kwamen we bij het tunnelcomplex aan. Een gids lieten ons zien hoe vallen eruit zagen, hoe de vietnamezen het ijzer van de bommen hergebruikte voor de vallen, hoe ze Bamboe gebruikte als wapen en natuurlijk de tunnels zelf.

Als je de tunnels ziet, dan is het bijna niet geloven dat ze daar in konden. Je moet echt geen claustrofobie hebben. 

Als je daar bij optelt dat ze er oorlog in moesten voeren, leven, koken, etc etc dan is het helemaal onbegrijpbaar. Maar het wordt nog onwerkelijker als daar bovenop nog eens mee neemt; de hitte, hoge luchtvochtigheid, slechte hygiene en ongedierte (waaronder veel muggen in de tunnels).

Oorlog voeren op deze manier en deze situatie is echt een hel. En dat zoveel jaren achter elkaar. Ik bedenk me, stel je bent een amerikaan van 20 jaar uit het noorden van Amerika. Je hebt nog nooit in deze situatie geweest en je wordt dan als soldaat uitgezonden naar Vietnam om te vechten in deze vreselijke oorlog. Mentaal ga je er dan helemaal aan onderdoor denk ik.

Tijdens de oorlog wisten de Amerikanen van de tunnels, maar ze konden er geen grip op krijgen. Soldaten aan het front moeten echt in spanning hebben geleefd door de guerrilla technieken.

Was erg bijzonder om dit te zien en gezien de middelen die Vietnam had, vind ik knap dat ze de oorlog toch hebben gewonnen. 
Tegen betaling kon je ook nog de shooting range op, het leek me wel leuk om een keer met M30 semi automaat te schieten. Ik klom op een jeep en knalde er even lekker op los.

Voelde toch wel gek, om te schieten op een plek waar vele mensen doodgeschoten waren. Maar ik zag het als schoten voor de vrijheid. Het geld wat je betaalde was ook voor het onderhoud van de tunnels.

Na de tunnels gingen we terug naar Ho Chi Minh. Velen gingen naar de street food market, maar ik besloot toch dicht bij het hotel te blijven. Samen met Armin ging ik naar de Burger King en liepen we even door het park bij het hotel. Daar was een reisbeurs voor Vietnamezen aan de gang.

Was wel grappig om te zien waar Vietnamezen naar toe gaan voor hun vakantie. Met name Vietnam zelf en China kwam veel voor.

Maar ook werd Amsterdam een keer genoemd. Bij een tent voor huwelijksreizen lagen we in een deuk. We kregen koffie en taartjes aangeboden. Op de terug weg maakte ik nog een stop voor een Massage. Rond 19:30 gingen we met de gehele groep naar het restaurant.  Het was een rooftop restaurant en we mochten twee gerechten uitkiezen en die werden door de reis operator betaald.

Nicole had een kaart en een kettinkje gekocht voor Fleur. Wij hadden allemaal op de kaart wat lieve woordjes geschreven. Zo werd gedwongen ook haar praatje te doen. Ze bedankte iedereen voor de geweldige tijd die we samen hadden en iedereen voor hun deel daar in. Daar op riep Brad dat de trip toch wel anders was geweest als ik er niet was geweest en iedereen was het daar volledig mee eens. Dat raakte me eigenlijk best wel. Met name omdat je toch met 21-28 jongeren op stap bent en dat je toch best even denkt wat als het niet zou klikken. Ook al zeggen je vrienden thuis dat komt zeker goed, is dat nog geen garantie. Maar juist dan is het geweldig om dit te horen van stuk voor stuk geweldige mensen. Terwijl we aten kwamen wat anekdotes van de reis voorbij en keken we uit over de stad. Na het pakten we de taxi en gingen we naar een rooftop bar.

Ik bestelde een flesje wijn en genoot terwijl een zachte windje door mijn haar ging.

De fles was net op toen iedereen wel wat leven in de brouwerij wilde. Dus we vertrokken de bar straat in op naar een soort openlucht disco.

Daar gingen we over op een Tiger toren. Dat is een eigen tap. Zo snel als hij kwam, was hij ook weer leeg. Ik raakte in gespreken met een groep uit Bangladesh. Het was een rustige avond, je kon merken dat iedereen toch wel wat moe was van de slechte nacht en zware dag.

Een wandeling door de bar street met wat stops bij verschillende kroegen ging het ook niet worden en besloot ik om 2:00 terug te gaan en een douche te pakken.

Voor het eerst tijdens de tour was ik niet de laatste. Carl, Armin en Brad kwamen uit eindelijk om 2:30 thuis. Ik lag toen al lekker fris in mijn schone bedje.