Dag 5 - DMZ tussen Noord en Zuid Korea

Afgelopen dinsdag kreeg ik helaas het volgende bericht;

Unfortunately We've just been notified by the UNC that all the JSA tours for this week has been cancelled due to the meeting regarding demilitarization job at DMZ. According to the UNC decision we can't run the Panmunjom(JSA) tour on your tour date.

Zodoende heb ik een andere tour voor vandaag moeten kiezen. Het werd de One Korea tour. 

Maar eerst zal ik wat uitleg over de termen geven. De grens tussen Noord en Zuid Korea zit vol met spanningen. Vele Koreanen willen hun familie zien of ontmoeten aan de andere kant. Ook vele Noord koreanen willen graag naar het democratisch Zuid Korea in plaats van het Communistische Noord Korea. Tot vorig jaar zijn er 31.000 Noord Koreanen naar Zuid Korea gevlucht en dat terwijl er maar 3 Zuid Koreanen naar Noord Korea zijn gevlucht (maar dat waren mensen met een strafblad).

De grens is 248 km lang en rond de grens is door de spanning een gedemilitariseerde zone (Engels: Demilitarized Zone, DMZ) opgezet van 4 km breed. 2km aan iedere kant. In dit gebied werken 1 miljoen soldaten. Het gebied is bezaaid met landmijnen.

Het reclame bord boven de weg is eigenlijk een anti-tank bom.

Pal op de grens is een Joint Security Area (JSA) ingericht. Daar staan blauwe houten barakken en door die barakken loopt precies de grens. Als Noord en Zuid Korea vroeger met elkaar spraken was dat in deze barakken. Ieder aan de tafelkant van hun eigen land.

The United Nations Command (UNC) en de Chinese-North Korean Command controleren het gebied. Er zitten vele Zweedse en Zwitserse soldaten.

Tijdens de tour hadden we een gids en een overloopster van Noord Korea in de bus. Onderweg naar de DMZ vertelde de vrouw hoe ze was overlopen en welke gevaren dat met zich meebracht. In haar geval was ze samen met wat familie leden via China ontsnapt. Ze woonde vlak bij haar grens en had een oom met geld in China wonen. Grensbewakers werden omgekocht en haar oom stond met de auto midden in nacht klaar om ze op te pikken. Grensbewakers omkopen is lastig, aangezien 1 op de 3 Noord Koreanen als soort van verklikker werkt voor de overheid. Het volk bewaakt zichzelf. Zei of deed je ook maar iets verkeerd dan kon dat door je medemens verklikt worden. Na een tijdje ondergedoken gezeten te hebben, werd ze middels mensen smokkelaars via Laos en Cambodja naar Thailand gebracht. Die tocht was een hel. Dan weer ‘s nacht over bergpassen lopen en dan weer door het water van de Mekong zwemmen/lopen alwaar krokodillen zwommen. Er zijn mensen daar opgegeten.

In Thailand heeft ze 3 maanden in een opvangkamp gezetten, alvorens ze naar Zuid Korea kon. De reden dat het zo lang duurde is dat ieder land zeker moest weten dat ze geen spion was. Uiteindelijk in Zuid Korea was het aanpassen en geaccepteerd worden. Ze sprak Koreaan met een noords dialect en ook gebruikte zij geen Engelse woorden (dat was verboden in Noord Korea).

Maar nu is ze vrij, heeft ze een Zuid Koreaans paspoort en mag ze naar elk land afreizen. Ook China die bondgenoot is van Noord Korea. Maar we werden wel gevraagd om geen foto’s van haar op social media te plaatsen ivm gevaar voor haar familie in Noord Korea.

In de bus onderweg naar de DMZ kregen we verder ook uitleg over de tour en de veiligheidsvoorschriften. 

Net voor de DMZ gingen we als eerste naar Imjingak. Het gebied waar de Gyeongui Train Line in 1950 werd afgebroken.

Op deze plek worden nog geregeld bijeenkomsten gehouden voor ‘Unification of one Korea’. 

Op deze plek zie je de Bridge of freedom en de laatste trein die toen naar Noord Korea reed.

Bij de DMZ bewaking werd mijn paspoort gecontroleerd en konden we naar binnen.

In de DMZ reden we naar het nieuwe laatste station voor de grens genaamd Dorasan train station. Dit station is bedoeld om de aansluiting met west Azie en Europa te krijgen, als Noord Korea dat toe staat.

In het station is een maquette van de JSA met poppen van de koreaanse leiders. Dit om hun ontmoeting uit te beelden. Ook een foto collectie van deze ontmoeting kun je er bekijken.

Noord Korea heeft ook tunnels naar Zuid Korea gegraven, om zo Zuid Korea bijnen te kunnen vallen. Zuid Korea verwacht dat er vele tunnels zijn, maar tot op heden hebben ze er maar 4 gevonden. Wij gingen naar de 3e tunnel. In deze tunnel konden we tot 170m van de grens komen. Op dat punt waren blokkades geplaatst om de noord Koreanen tegen te houden. 

Het pad naar de tunnel was goed steil en de laatste 450 meter was door de tunnel (1,50 hoog). Op het einde van de tunnel mocht je weer via dezelfde weg terug.

De volgende stop was Radar locatie dora observatory.

Hier kon je over het smalste gebied heen kijken, het gebied waar de JSA zich begaf maar ook het zogenaamde Propaganda dorp. In dit dorp wordt dagelijkse uitzendingen (over hoe geweldig Noord Korea is en dat zuid Koreanen welkom zijn) gedaan die je in zuid Korea kan horen. Het uitzicht was helaas wel wat troebel door de mist, maar dat paste precies in het beeld.

De lunch was gelukkig een traditionele hotpot, konden we wat opwarmen. De laatste stop was biJ Odu unificarion observatory. We kregen daar uitleg over de voordelen van één Korea, maar met de ondertoon dat gaat toch niet gebeuren. Verder hadden we nog een dialoog met de vrouw die uit Noord Korea was gevlucht. Tot slot gingen we naar het uitkijkpunt. Gelukkig was het weer wat opgeklaard en konden we Noord Korea goed zien. Voelt toch vreemd, alsof je stiekum over de schutting kijkt.

Noord Korea vanuit de verrekijker;

‘s Avonds ben ik niet meer de deur uit gegaan. Heb zitten appen en facetimen met Nederland. Plus weer wat voor mijn vlog geschreven. Ik merk wel, dat ik echt moet bijhouden, er komen zoveel indrukken op me af. Hopelijk komt dat een beetje over en met name deze dag was bijzonder. Leve onze vrijheid !!!