Dag 4 - Aankomst in Seoul

Donderdagochtend 14 maart, tijd om tijdelijk afscheid te nemen van Beijing. Tijdelijk omdat ik de laatste dagen van mijn trip hier weer ben in verband met mijn terugvlucht. 

Om 5:00 werd ik opgehaald door de taxi en dus vroeg ik Nathalie om mijn wakker te bellen. Voor haar was het immers 21:30. We hadden geen verkeershinder en dus was ik ruim op tijd.

Maar dat was maar goed ook gezien de vele en grondige controles. De eerste controle was al bij binnenkomst van de luchthaven, met een strip gingen ze over mijn jas en broek. Bij het inchecken zag ik dat zware powerbanks niet het vliegtuig in mochten. Ik had er twee, één zware waarmee je een mobiel 4x kan opladen en één die we van de Regiobank hadden gekregen. Dus ik vroeg of ik de zware mee het vliegtuig in mocht nemen. Dat was geen probleem, en dat was ook zo. Alleen die van de Regiobank werd wel ingenomen. Waarom !!! Omdat er geen mA waarde opstond en daarmee konden zij niet zien of hij mee mocht. Oftewel die werd afgepakt bij de controle van de handbagage.

In het vliegtuig had ik stoel 31a, dus ik liep blind naar de achterkant, bleek dat na stoel 4 stoel 31 kwam. Kon ik weer een stukje terug. Het vliegtuig was een mooi toestel van China Southern. De stewardessen waren mooi gekleed en het eten werd in een doos gegeven. Het eten leek daardoor wel op een kadootje.

Buitenkijkend zag ik dat we over een heleboel eilandjes vlogen en dat was een teken dat we er bijna waren.

25 min eerder dan gepland landde ik op Gimpo airport in Seoul. Net als in Beijing zag vanuit het vliegtuig veel flats in de buitenwijken.

Het was jammer dat ik niet rechts in het vliegtuig zat want dan had ik doentown vanuit het vliegtuig gezien. Gimpo ligt namelijk vrij dicht tegen de stad aan. 

Zodra je bij de douane komt, moet je eerste door een warmte scanner. Ze willen zo zien of je geen koorts hebt en rare bacteriën het land mee in neemt. Zelfs de plasbak op de wc is uitgerust met een virus-bacterie systeem zag ik.

Ik weet niet of het er bij de grote luchthaven van Seoul genaamd Incheon ook zo aan toe gaat, maar hier ging het land binnenkomen super snel. Vingerafdrukken nemen, een keer in de camera kijken en klaar is kees.

Backpack ophalen, geld pinnen en hop naar de trein. Binnen 30 min zat ik in de sneldienst (metro/trein). Ik kocht een soort van ov kaart en zette daar wat geld op. Bij inleveren van de pas kreeg ik het resterende geld weer terug. Op de rolband zat aan de zijkant een kcal meter.

Zo kon je zien hoeveel kcal je verbruikte, als je liep ipv gebruik maakte van de band.

De metro is trouwens super gemakkelijk te nemen naar het centrum. Vanuit Incheon airport gaat er een snele metro de Arex express via Gimpo en via Hongik university naar Seoul station. Ok moest er bij Hongik uni. uit voor het hotel, maar dit is ook een  metrohalte van lijn 2, de metro ring rond Seoul downtown. 

Ik kon meteen mijn kamer en wat voor een kamer had ik, aan de ene kant een bed van 1,85 lang en aan de andere kant 5g wifi voor mij alleen.

In de metro hangen ook een berg wifi kasten, maar daar moet je een abonnement voor hebben. Bij het vliegveld zag ik ook dat je portable wifi kastjes kon huren. Onderweg naar het hotel zag ik al hoe gezellig de wijk Hongdae is. Ik kon alleen maar denken, dit is echt iets voor Dionne en Nathalie. Allemaal leuke winkeltjes met kleding of telefoonhoesjes, etc etc... Muziek door de straten, eetstalletjes op straat en straatmuzikanten.

Het ziet er ook heel verzorgd uit, niet zoals in andere zuid Aziatische landen. Het voelde al meteen goed en ik merkte dat ik erg enthousiast werd van Seoul. Na een rustperiode en wat appen met het thuisfront, stapte ik rond 16:00 in de metro op weg naar de wijk Gangnam. Deze wijk staat bekend om zijn kantoren en de wat luxere winkels. Maar ook grote winkelcentrums. 

Mijn enthousiasme werd nog meer toen een wat oudere man die geen engels spraak, mij uit het niets hielp de weg te vinden. 

In de metro zag ik een paar stoelen vrij, maar toen ik er naar toe ging zag ik dat het voor zwangere vrouwen, ouderen en hulpbehoevende was. Dus bleef ik toch maar staan. Gelijk maakte een oudere man die al zat mij met handgebaren duidelijk dat ik gewoon moest gaan zitten. Ik wees naar de pictogrammen en maakte een gebaar van dat mag niet. Met zijn hand gebaarde hij dat ik daar niet naar moest kijken en dat ik gewoon moest gaan zitten. Ik wees nog een keer naar het plaatje van de zwangere vrouw, wreef over mijn buik en maakte met handgebaren duidelijk dat ik toch eigenlijk wel recht had om er te zitten. De man schoot in de lach en maakte een wegwerp gebaar van ‘hou op’. Een paar haltes verder stapte er  oude vrouwen in en stond ik op. Op de gewone bank kwamen inmiddels ook plaatsjes vrij en hij attendeerde mij daarop. Toen ik er naar toe liep duwde hij me nog een beetje in mijn rug van ‘schiet op, straks is hij bezet’. Weer een paar halte verder stapte hij uit en nam hij afscheid. Andere mensen keken wat verbaasd rond, zo van ‘waar kennen jullie elkaar van’. Mede omdat hij geen Engels sprak en ik belabberd Koreaans.

Uiteindelijk stapte ik bij het WTC gebouw uit en dook gelijk het winkelcentrum in. Daar zag ik onder andere een hele grote boekenzaak, maar ook een hollandse winkel die bosschebollen, stroopwafels en pannekoeken verkocht.

Ook zat er in het winkelcentrum een vliegveld Terminal. Je kon daar inchecken en dan werd vandaar in één keer naar de gate van het vliegveld gebracht. Super handig, dat zouden ze ook in Nederland moeten doen. Bijvoorbeeld inchecken in Rotterdam en vervolgens afgezet worden bij de gate op schiphol.

Ze zeggen dat je niet in Seoul bent geweest als je geen Bulgogi (hotpot van beef) met Kimchi (bijgerechten) hebt gegetenen dat heb ik dan ook maar gedaan. Na het eten liep ik terug naar de metrohalte. Daar kwam ik nog wat opmerkelijks tegen. In de straten met barretjes en restaurants, reed een scooter rond met twee personen erop. De achterste gooide (echt flyeren) de flyers in de lucht. Om de 10 meter een stuk of 4. Of dit nu de bedoeling was of dat hij snel klaar wilde zijn weet ik niet, maar het zag er raar uit.

Ook zag ik bij een restaurant voor buiten het vlees in een bak met vloeistof liggen, vraag me nog steeds af waar dat voor was. 

Wie mij dat kan vertelde, kan dat in een reactie hieronder doen.
Terug in Hongdae genoot ik nog wat van het straattoneel en hoe de Koreanen dit intens mee beleefden. Meiden gilden bij de optredens namelijk zo hard voor 3 zangers, dat het leek of het bekende artiesten waren. 

Ik ben nog maar net in Seoul en mijn eerste gevoel is; wat een levendige gezellige stad met super vriendelijke mensen. Mooie plek op aarde, die mij tot nu toe verrast.