Dag 21 - Hong Kong Kowloon

In de ochtend schrijf ik een stukje voor mij blog en zet wat foto’s online. Het kost best nog wel een hoop tijd het schrijven, maar het daarnaast zo veel voordelen. Meestal loop ik 1 of 2 dagen achter en bij 2 is het soms al moeilijk om bedenken wat heb ik ook alweer gedaan. Mijn foto’s maken mijn geheugen wakker en dan komt alles weer boven. Kun je na gaan, als ik helemaal niet zou schrijven. Bij terugkomst in Nederland zou ik alles door elkaar halen of erger nog een heleboel vergeten zijn. Dit momentje op de dag is van enorm belang, je realiseert je steeds weer dat je gave dingen doet, mooie mensen ontmoet, schitterende dingen ziet en heerlijke dingen mag eten.

Rond 12:00 had ik mijn beschrijving van eergisteren af en wilde ik net naar buiten gaan toen een stortregen bui het leuk vond om even langs te komen. Gelukkig was het van korte duur en had het als voordeel dat het buiten belachelijker was geworden. 

Om 13:00 ging ik naar de goudvissen markt. Ook dit had ik in het programma van Frans Bauer gezien. Maar als je het in het echt ziet schrik je toch wel.

Bakken en aquariums vol met dezelfde visjes. Bij een aantal zaken zelfs plastic zakjes met visjes of zelfs 1 grote vis.

Van de goudvissen markt liep ik door naar de Fa Yuen markt.

Daar verkochten ze van alles, maar met name groente, vis en vlees. Ik liep een route van noord naar zuid langs al deze marktjes.

 

In het winkel gebied waar ze sportsware verkochten viel me op dat ze vele schoenen voor de display inpakken. 

Ik wilde in Nederland nog een fototoestel kopen, maar dacht dat die hier misschien wel goedkoper waren. Dus vandaag ging ik ook op zoek naar een camera. In de winkels die ik tot nu toe heb bezocht was hij steeds duurder dan in Nederland. Vandaag las ik dan ook op internet, dat je voor goedkope elektronica niet meer hier moet zijn. Bij één elektronica zaak was het super deuk. Ik kende het merk niet, maar zal wel een hype in china zijn. 

Net als in Japan dacht ik ook hier wifi te scoren bij de Starbucks. Bij Starbucks binnen kwam ik erachter dat wifi zo te krijgen is, maar dat een stoel een probleem is. Starbucks had twee verdiepingen en op beide verdiepingen zat het vol met studenten. Studenten die allemaal aan hun huiswerk bezig waren. Gezien de grote van de huizen hier, verwacht ik dat deze mensen thuis misschien uit ruimte gebrek geen bureau hebben. En dat ze daarom juist in de Starbucks afspreken.

Maar nu was het tijd geworden voor een late lunch. Het was inmiddels alweer 15:00.

Ik ging naar het goedkoopste michelin star restaurant van Tim Ho Wan. Hij staat bekend om zijn Dim Sum.

Ik ging zitten en kreeg een kan thee, uit het vaasje op tafel kon ik een menu kaartje pakken en aankruisen wat je wil hebben. Ik dacht dat je per Dim Sum aankruiste, maar het aantal was voor een portie. Dus opeens stond heel mijn tafel vol. Dus het smullen kon beginnen, Met name zijn specialiteit BBQ Pork buns zijn heerlijk.

Terwijl ik aan het genieten was, ontstond er een gevecht tussen een klant en de bediening en er werd echt klappen uitgedeeld. Dat was wel even vreemd. Vooral omdat ik later hoorde dat er om 13:00 ook al een akkefietje was geweest. Toen had een klant thee over de arm van een serveerster gegooid. Dat voelde toch wel vreemd. Ik betaalde en vroeg of ik nog even naar het toilet kon. Die hadden ze niet. Ik werd verwezen naar het toilet van het winkelcentrum 80m verderop. Ik dacht, de ster is waarschijnlijk alleen op basis van het eten gegeven. Al met al weer een aparte ervaring.

Ik liep verder zuidwaarts over de Temple street avondmarkt naar de Tin Hau tempel. De markt was niet veel en bij de tempel leek het meer op een zwervers ontmoetingsplaats.

Er hingen zelfs borden om gokken en plassen op straat uit te bannen. Ik pakte daar de metro en reed twee haltes in zuidelijke richting. Daar liep ik naar Kowloon park, maar dat vond ik tegen vallen. Misschien omdat het al flink schemerig was.

Ik was op weg naar het waterfront, toen ik Mac Donalds tegen kwam. Ik stopte om nog even free wifi te hebben. Misschien was ik niet de enige die wifi wilde, ook de bestuurder van deze auto.

Maar er waren daar trouwens meer stoere auto’s.

Ik belde bij de Mac nog even met Nathalie en appte nog even met mijn nichtje en mijn broer over het waken van mijn overleden tante (vanwege het tijdverschil kon dat niet eerder). 

Ik kreeg ook nog een berichtje van mijn Japanse dochter. Ze had de hele dag op de kunst beurs gelopen en had zichzelf nog even op een voetmassage getrakteerd. Nu bleek die massage tent 400m verderop te zitten, dus zodoende ging ik daar nog even naar toe om tot ziens te zeggen.

Ze zou die avond om 23:00 terugvliegen, dan kwam ze om 5:00 aan in Tokyo, op het vliegveld douchen en dan gelijk naar haar werk. Op haar werk had ze al kleding in haar kluisje gelegd. Ze was wel van plan maandag eerder te stoppen met werken. Normaal werkt ze op kantoor tot 22:00/23:00. Dat zijn normale tijden voor japanners. Dan is het in Nederland (gelukkig) toch wel heel anders.

Om 21:00 ging zij naar het vliegveld en ik naar de bioscoop. Ik wilde naar een bioscoop vlak bij mijn hotel, zodat ik na de film naar huis kon lopen. Vlak bij het hotel stapte ik uit de metro en ging op zoek. Ik werd door vele de verleerde kant op gestuurd of zelfs niet eens geholpen. In de metro was namelijk ook geen wc. Uiteindelijk was ik het zoeken van de wc beu en bedacht ik dat ik wel even in een steegje ging plassen. Tussen namelijk al die grote straten met luxe winkels krioelt het van de steegjes waar de achterdeur zit, waar de airco’s hangen en waar de vuilcontainers staan. In het steegje zag ik een man op een stoel zitten slapen. Dus ik liep iets verder, maar dat was achteraf gezien niet zo’n goed plan. Terwijl ik daar liep schoten de ratten onder de containers vandaan, klommen ze over de muren naar boven en hoe sneller ik liep hoe meer ratten ik overal vandaan zag komen. Ik zeg trouwens wel liep, maar het leek meer op een hink stap sprong en dat dan 10x achter elkaar. Gatverdamme, ik heb het daar niet op, ik was bang dat er één mij zou bijten. Ik had immers een korte broek aan. Toen ik de steeg uit hink-stap-sprong (tevens van blijdschap, moest ik aan die man op de stoel denken. De rillingen liepen over mijn rug. Ik pieste snel in een steeg waar geen containers etc stonden en ging opmzoek naar de bioscoop. Die had ik snel gevonden.

Het werd Captain Marvel. De film begon precies op tijd, de reclames waren daarvoor al geweest.

Na de film keek ik in mijn hotel kamer op youtube nog even de samenvatting Ajax-PSV en schreef ik dit verhaal. Inmiddels is bijna half vijf en ga ik mijn ogen dicht doen.