Dag 37 - Reis naar Manilla

Vroeg uit de veren, want we gaan naar Manilla vliegen en aansluiten bij de volgende groep. Ik ontbijt nog snel wat en een taxi brengt me naar het vliegveld. We waren er super snel, want zoals de taxi chauffeur elke keer zei ‘ik ben de beste en ik heb een hekel aan de politie’.

Hij vloog van links naar rechts en duwde gewoon auto’s op zij om er voor te komen. Alles terwijl er een lekkere uptempo beat uit zijn autoradio galmde. Ik heb er een timelapse film van gemaakt en daarop is goed te zien dat hij er erg gedreven in is.

Door de snelle rit was ik in no-time op het vliegveld, de incheck balie was nog niet open. Maar er stond al een flinke rij. In de rij zag ik vele mensen met grote dozen ipv koffers. Op de dozen stonden adressen. Ik had online al ingecheckt, dus de rij bij de incheck balie kon ik overslaan.

Na de douane, liep ik nog wat winkeltjes binnen. Wat me vooral op viel was dat het tijd werd voor een cd wissel in een winkel. Ze draaide namelijk nog steeds kerstmis muziek. Bij de gate ging ik op een relax stoel liggen en deed ik nog een dutje. Ik had toch tijd genoeg en later bleek dat het vliegtuig ook nog vertraging had. Gelukkig niet veel, 30 min. Er wordt gevraagd of na business class de laatste rijen als eerste in willen checken. Ik vraag of mijn rij daar bij hoort en ik mag gelijk inchecken bij een lege rij. Dat terwijl ik voor in het vliegtuig bleek te zitten. Rij 31, betekent hier volgens mij 1e rij van 3e zone (economy). Ik zit bij de nooduitgang maar de leuning van mijn stoel kan ik niet bewegen. Ik vraag de stewardess of ik misschien kan wisselen en ja hoor, ik krijg een hele bank in comfort class.

Was dat even lekker. Wat een ruimte ineens, zowel voor me als naast me. De vlucht duurt uiteindelijk 2,5 uur, dus kon ik nog mooi een beetje slapen. Toen ik wakker werd zag ik uit het vliegtuig al kleine eilandjes met spier witte stranden. Ik dacht dat beloofd wat. Maar eerst nog Manilla. Na het landen ging ik mijn tas ophalen.

Bij de bagage band kon je op een grote tv zien hoe er achter de schermen met de koffers werd omgegaan. Dat was fijn om te zien, zo wist je of je tassen er aan kwamen. Ook werden er informatie films getoond over ziektes. Wat de symptomen waren en hoe je moest handelen.

Mijn tassen waren er dus op naar buiten, geld pinnen en een sim kaart kopen (globe voor westelijk deel en smart voor oostelijk deel). Sim kaart kopen is simpel, jij zegt wat je wil, betaald en zij doen de rest. Ik loop verder naar de uitgang en daar staat iemand met een bordje met mijn naam erop.

Hup in het busje en op naar het hotel. Je merkt gelijk dat je weer in een drukke stad bent.

Alleen hier niet zoveel scooters, wel mercedes taxi busjes.

We rijden langs torens van gebouwen en komen aan bij het hotel. Ik check in en ze zeggen dat mijn kamergenoot al op de kamer is. Mijn kamergenoot is een zuid afrikaan genaamd Dirk, super sociale aardige gozer. Samen met hem gaan we een biertje drinken bij de rooftop bar van het hotel.

Terwijl we genoten van het uitzicht, hadden we mooie gesprekken. In de bar was iemand bezig met een timelapse maar hij durfde zijn camera niet los te laten. Zodoende hielp ik hem met het vastmaken van zijn kamera en kon hij bij ons aanschuiven. Hij bleek de films voor Trutravel (reisorganisatie waar ik mee op pad ging) te hebben gemaakt.

Hij verzekerde ons dat we een geweldige trip ging maken. Na wat biertjes meer, gingen we met de groep uit eten. Jammer genoeg moesten we aan twee tafels zitten. In de groep waren 4 mannen en de rest waren vrouwen.

Na het eten drinken we nog 1 drankje in de bar en gingen we op tijd slapen. De vlucht naar Puerto Princessa is namelijk vroeg.