Dag 38 - Reis naar Port Barton in Palawan

Kuch hoest proest ... ik drink wat water, maar het gaat niet over. Op een gegeven moment ga ik mijn bed uit. Ik wil Dirk niet wakker hoesten. Ik ga naar beneden naar de lobby.

Daar vraag ik om een warm water, ondertussen probeer ik zoveel mogelijk groene jongens op te hoesten. Ik ben kapot en val uiteindelijk in slaap op de bank in de lobby. Uurtje later wordt ik wakker, komt Dirk net aangelopen. Hij was al klaar, we moesten om 6:15 klaar staan, we gaan vandaag naar Palawan. Met drie busjes gaan we naar het vliegveld, een luchthaven voor binnenlandse vluchten. Bij de luchthaven staat een lange rij, door gesprekken met elkaar te hebben gaat het toch nog beste wel snel.

Na de douane halen wat te eten, maar echt goed is het niet. Mocht je het willen, kon je ook nog even bidden.

Een half uur voor vertrek zitten we al in het vliegtuig, maar uiteindelijk vliegt het met een vertraging van 25 min te laat weg.

In het vliegtuig heb ik een hele lege rij vrij achter me. Ik jump over de stoel en neem languit plaats. Heerlijk wat ruimte, zo kan ik wat slaap inhalen. Halverwege wordt ik wakker en zie eilandjes uit het vliegtuig. Dat beloofd wat.

De deur van het vliegtuig gaat open en de airco van het vliegtuig lijkt wel een rookmachine. Ik zeg nog ‘remember this is non-smoking flight’.

Buiten staan ze klaar met parapluutjes om ons te beschermen tegen de zon.

Bij het oppikken van de tassen/koffers is 1 persoon zijn tas kwijt. Die komt later, wij gaan alvast naar het hotel in Port Barton. Het is een lange rit en de busjes scheuren over de slingerweg door een landschap van palmbomen, bossen en weilanden. De huizen en dorpjes zijn niets meer dan hutten van golfplaten met soms een stenen muur. Overal lopen honden en kippen. In de velden zie je af en toe een waterbuffel. 
Foto’s maken lukt niet, in de bus ga je van links naar rechts en soms vlieg je in de lucht. Onderweg ben ik de DJ, mijn mobiel is met bluetooth aan gesloten op de autoradio. Onderweg maakten we nog wel een lunch stop bij een familie thuis.

De familie was self-supporting en verbouwde dus alles wat ze nodig hadden.

Ik nam wat kip en wat springrols. Met mijn gesteldheid durfde ik niet meer aan. Toen we in het dorje Port Barton aan kwamen gingen we meteen naar het strand.

Even chillen!!! De meesten op het strand, ik niet terrasje samen met Dirk. ‘s Avonds gingen we eten bij een pizzeria, maar in en pizza had ik echt geen zin. Ik nam een gorgonzola pasta. De pizza’s waren mega groot. 

Om de avond af te sluiten gingen we nog ergens wat drinken. Zelf hield ik het bij één biertje en ging ik ook eerder naar huis.

Maar het was er zeker gezellig, de rest ging goed uit zijn dak met gratis shots. In het hotel probeerde ik nog wat te douchen maar helaas. 5 druppels per seconde was alles wat ik eruit kon krijgen en dat was ook nog warm water. De airconwas gelukkig fantastisch. Dus ik was zo weg.