Dag 48 - Zwemmen met Sardines en Schildpad

Het is half 10 in Roos guesthouse, dit guesthouse wordt gerund door een Nederlander Werner en zijn filipijnse vrouw Hanna.

Hij is jaren zelf backpacker geweest en wilde zijn leven om gooien. Hij leerde zijn vrouw kennen via een Filipijnse familie in Nederland. Sinds een half jaar heeft hij de guesthouse uitgebreid met een zwembad, zandgedeelte met hangmatten-ligbedden en een cabana.

Het ziet er erg gezellig uit en alles is netjes verzorgd. Ik ga het dorp eens bekijken en een ontbijtje scoren.

Ik zit vlak bij de zee, alleen is er niet echt een strand. Alle eettentjes en barretjes zitten aan het water en ergens tussen in is een kiezelstrandje.

Het ziet er allemaal wel erg gaaf uit, echt een backpackers dorpje aan een prachtig gekleurde zee.

In het straatje dat parallel aan de zeelijn loopt, vind ik een Frans koffie tentje waar ze heerlijke sandwiches en shakes verkopen.

Super als ontbijt. In het begin van de middag relax ik wat bij mijn kamer met veranda in de guesthouse, beetje internetten en wat zwemmen.

Nadat ik het restant Pad Thai van de dag ervoor had gegeten ging ik om 15:30 terug naar de zee. De meeste kans om schildpadden te zien is namelijk rond 7:00-8:00 of 16:00-18:00.

Ik loop naar de chili bar en zwem vandaar met snorkelset van de guesthouse naar de rand van de rif. Precies zoals Werner aangaf, kwam ik daar de school met sardines tegen.

Honderden en misschien wel duizenden zwommen als zwermen vogels van links naar rechts en terug.

Op een gegeven moment ging ik stil hangen en circuleerde ze om mee heen. Het voelde alsof ik in een buis van 2 meter hoog en 5 meter breed zat waar de wand bestond uit vissen die om me heen zwommen. Wat was dat geweldig. Ik dacht hoe kan dit zo plots gebeuren en toen zag ik het. Van onder me kwamen bellen omhoog. Die waren van duikers die onder me zaten en die de vis omhoog hadden gejaagd. Mij maakte het niet uit hoe, dit was waanzinnig.

Na een uurtje snorkelen en foto’s/films maken was ik het zout in mond wel beu en zwom ik naar de kant. Toen ik 10 meter van de kant verwijderd was wilde ik mijn masker afzetten en verder lopen. Maar ik dacht ach ik zwem nog wel even een stukje en dat was een goede beslissing. Daar zwom namelijk een schildpad. Ik proefde gelijk het zout niet meer en ging hem achterna.

Wat geweldig is de natuur toch. Dat je zo naast een schildpad kan zwemmen en van dichtbij kan zien hoe hij rustig het groen van de stenen trekt en af en toe naar boven zwemt met een paar slagen om lucht te happen. In één woord GEWELDIG !!! Als een blij kind liep ik terug naar mijn kamer en wilde zo snel mogelijk zien wat ik gefilmd en gefotografeerd had. Terwijl de foto’s en filmpjes over werden gezet naar mijn telefoon, dook ik het zwembad in om van het zout af te geraken. Het was jammer dat het wat bewolkt was aan het eind van de middag en dat daardoor minder licht in de zee was, maar ik was blij met de beelden. Ze herinnerde mij precies zoals ik het had beleefd. Ik liet het gelijk Nathalie en de kids weten. ‘s Avonds had ik afgesproken met mijn oude tourgroep. Zij waren namelijk deze dag ook in Moalboal en zo kon ik mooi met hen eten en stappen.

Na een pizza, was bieren en poolen in de Chili bar.

Maar het was daar niet chili bar, het was er donders warm. Iedereen zweette zich rot en het was dan ook druk bij de ventilator.

Het weer was de afgelopen tijd vrij steady geweest, zon (met hier en daar een wolkje) en 36 graden. Hoofdzakelijk kan gezegd worden over het weer in de Filipijnen, het is of dit of het is regen seizoen. Ik blij met dit weer, ook al maak ik optimaal gebruik van de schaduw plekken. Ik was haast vergeten dat het Koningsdag was, maar een Filippijn hielp me er aan te herinneren. Hij droeg namelijk een rood-wit-blauw knvb shirt en daarover een oranje vest. Was het dit weer maar, elk jaar tijdens koningsdag dacht ik nog. Want in Nederland was het flink nat geweest las ik in de krant. Rond 1:30 had ik het gehad en ging ik terug. Ik nam afscheid van de groep en liep naar mijn kamer.